Τα στρατόπεδα της πόλης: Παρελθόν, παρόν και μέλλον – Γράφει ο Κυτίνος Ευάγγελος

Εισαγωγή

Έρχομαι στην Πρέβεζα, από δική μου επιλογή από τις αρχές της δεκαετίας του 1970. Γιατί μου αρέσει και η Πόλη και οι Άνθρωποι που γνωρίζω…

Σε όλα αυτά τα χρόνια ΔΕΝ έκανα καμιά επιχείρηση, άρα δεν ζήτησα από κανέναν να γίνει πελάτης μου, δηλ. να μου δώσει χρήματα για να αγοράσει προϊόντα ή υπηρεσίες. Έτσι ΔΕΝ πήρα χρήματα από κανέναν…

Επίσης δεν ήμουν ποτέ υποψήφιος σε κανένα κόμμα ή  δημοτική παράταξη. Έτσι δεν ζήτησα ψήφο από κανέναν.

Στην Πρέβεζα μόνο πληρώνω, αφού ξοδεύω εδώ μεγάλο μέρος από τα εισοδήματά μου.

Με την άνεση της πολύχρονης παραμονής και γνωριμίας με πολλούς ανθρώπους, απλά λέω τη γνώμη μου, γραπτά ή προφορικά.

Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς όφελος…

Γενικό σχόλιο

Σε αδρές γραμμές υπάρχουν τρεις κατηγορίες πολιτών:

Α) Αυτοί που ό,τι και αν κάνουν οι «αρμόδιοι»  το χειροκροτούν, το βρίσκουν θετικό, το επαινούν…
Β) Αυτοί που ό,τι και αν κάνουν οι «αρμόδιοι» το απορρίπτουν, το βρίσκουν αρνητικό, το αποδοκιμάζουν…
Γ) Αυτοί που έχουν μάτια και μυαλά ανοιχτά και βρίσκουν θετικά και αρνητικά, καλά και κακά, προοδευτικά και οπισθοδρομικά…
Η Δημοκρατία τους δέχεται όλους…

Εμείς θα ευχόμασταν να είχαμε λιγότερους εμπαθείς ανθρώπους,  και περισσότερους πολίτες στην Τρίτη κατηγορία…

Βελτιωτικά έργα

Με την σιγουριά  ότι οι αναγνώστες μας ανήκουν στα ελεύθερα μυαλά της τρίτης κατηγορίας, συνεχίζουμε τη σκέψη μας.

Θυμάμαι ένα τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι που λέγεται «Όμορφη πόλη». Έτσι θα ήθελα κάθε πόλη…

Σε αυτό το μισό αιώνα που την ζω εδώ, η πόλη έχει βελτιωθεί σε πολλά σημεία.

Το σύστημα πεζοδρόμων έδωσε άλλη μορφή στο ιστορικό κέντρο, η παραλία χωρίς αυτοκίνητα έδωσε ελευθερία στους πεζούς, τα παρατάφρια ανακαινίστηκαν, η ντάπια έχει περιπατητές,  οι κυκλικές πλατείες – κόμβοι διευκολύνουν,  οι ακτές απόκτησαν ξαπλώστρες, και πολλά ακόμη.

Επίσης βελτιώθηκαν πολύ τα ιδιωτικά σπίτια, κάποιες εκκλησίες, το λιμάνι – Μαρίνα, η Γοργόνα, κάποια γήπεδα, κ.ά.

Είναι πράγματα που όλοι οι δίκαιοι άνθρωποι τα ξέρουμε, τα θυμόμαστε, τα τιμούμε… Αυτά είναι τα θετικά έργα, που είναι γνωστά…

Στασιμότητα  

Κάποτε η Ελλάδα φοβόταν τους βόρειους γείτονες. Και είχε πολλούς στρατιώτες σε Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη.

Μετά είχαμε το δόγμα του «από ανατολών κινδύνου». Τα στρατόπεδα στο βορά άδειασαν, οι φαντάροι έφυγαν, τα κτήρια έμειναν κενά, αχρησιμοποίητα, αναξιοποίητα, χέρσα, άβατα…

Επί δεκαετίες  η αντικειμενική αλήθεια λέει ότι  «δεν κάναμε τίποτε για την αξιοποίησή τους». Άσχετα αν κάποιοι προσπάθησαν…

Κάποιοι αφελείς ισχυρίστηκαν ότι «τα στρατόπεδα ανήκουν στο Λαό», για να ΜΗΝ τα πάρουν οι ιδιώτες, για να ΜΗΝ αξιοποιηθούν και δώσουν κέρδη !!!

Όσοι έχουν μάτια τι βλέπουν???

Βλέπουν ότι τα στρατόπεδα ΔΕΝ ανήκουν στο λαό, αφού κανένας πολίτης δεν μπαίνει μέσα σε αυτά…  Ίσως ανήκουν σε «κάποιους»…

Αλλά σίγουρα στο Λαό ΔΕΝ ανήκουν…

Οι πολίτες ΔΕΝ είχαν κανένα κέρδος, όφελος, βελτίωση της ζωής τους από τα ελεύθερα στρατόπεδα και γι αυτό κάποιοι φταίνε. Δημοτικές παρατάξεις, πολιτικοί, πολίτες, κόμματα,  κ.ά.

Γιατί όποιος έθετε θέμα «αξιοποίησης στρατοπέδων», κάποιοι «νονοί» τον αντιμετώπιζαν τουλάχιστον σαν εχθρό…

Σημειώνω ότι η σύγχρονη πολιτική λογική κάτω από τον όρο «αξιοποίηση» εννοεί να έρχονται «κέρδη» στον ανώνυμο πολίτη και στην πόλη.

Τα «κέρδη» αυτά μπορεί να είναι υλικά ή πολιτιστικά, ή άμεσα ή έμμεσα, κλπ.

Από τα κενά στρατόπεδα τι κέρδος είχαν οι πολίτες μέχρι σήμερα;

Προτάσεις αξιοποίησης των στρατοπέδων

Η πόλη διαθέτει πολλά στρατόπεδα.

Όπως Σολωμού {παραλία}, Αγίου Ανδρέα {κέντρο πόλης}, Αγίου Γεωργίου {Κυανή Ακτή}, Κάστρο Παντοκράτορα, Πεδίο Βολής Παντοκράτορα, Κονκουρή, Καύσιμα, κ.ά.

Πολύ συνοπτικά μερικές προτάσεις αξιοποίησης είναι:

–Κέντρα αποκατάστασης ασθενών… Οι Ισπανοί χτίζουν τεράστια κέντρα αποκατάστασης – ξενοδοχεία στην Ισπανία για να αξιοποιήσουν τον ήλιο της Μεσογείου. Εμείς έχουμε και ήλιο και θάλασσα και Ιαματικά Λουτρά  και ΔΕΝ κάνουμε τίποτε…

–Γηροκομείο στην πολυκατοικία των αξιωματικών…

–Βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο για μαθητές, φοιτητές, πολίτες…

–Πάρκιν στο στρατόπεδο Σολωμού και δρόμος που θα ενώνει τον τελευταίο στρογγυλό κόμβο της λεωφόρου Ειρήνης με την παραλία, και για τα οχήματα και για τους πεζούς…

— Μουσεία της πόλης {Ακτίας Νικόπολης, παλαιοντολογικό από Νιοχώρι, ναυμαχίας Ακτίου από σφαγεία, κλπ} να συγκεντρωθούν σε μια περιοχή. Τα Μουσεία θα επισκέπτονται οργανωμένες ομάδες επισκεπτών, άρα  μπορούμε να υποστηρίξουμε Μαθητικό τουρισμό, Φοιτητικό τουρισμό, τουρισμό των ΚΑΠΗ, κ.ά.

–Οι Δημόσιες υπηρεσίες, αρχαιολογία, εφορίες, κλπ να στεγαστούν σε Στρατόπεδα για μηδενικά ενοίκια, για βοήθεια στους πολίτες που ΔΕΝ θα τρέχουν παντού, για ορθολογική αξιοποίηση κτηρίων.

–Κάναμε θερινό θέατρο και θερινό κινηματογράφο δίπλα… Άρα δουλεύει μόνο το ένα. Να κάνουμε θέατρο κάπου αλλού. Ο Λέανδρος Σπαρτιώτης έκανε την Όπερα του Νερού και τη χάσαμε… Θα κάνουμε κάτι άλλο ???

Φυσικά υπάρχουν και πολλές ακόμη προτάσεις αξιοποίησης, αλλά…

Νομικό καθεστώς

Μια αντικειμενική δυσκολία που υπάρχει είναι η εξής. Κάποια από τα ακίνητα αυτά ανήκουν στο Δήμο {Κάστρο Παντοκράτορα – φυλακές}.

Αλλά έχει σημαντικό λόγο ΚΑΙ η αρχαιολογική Υπηρεσία.

Άλλα ανήκουν στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.

Άλλα ανήκουν στο Υπουργείο Οικονομικών…

Κάποια ανήκουν – ως χρήση – στην Περιφέρεια…

Κάποιοι ειδικοί μας λένε ότι πολλά κτήρια τους ΔΕΝ έχουν οικοδομικές άδειες, δηλ. είναι αυθαίρετα…

Επομένως υπάρχουν πολλές αντικειμενικές δυσκολίες…

Ας βάλουμε ΚΑΙ τις προσωπικές επιλογές.

Η Επιτροπή Διαβούλευσης έχει σχεδόν 40 μέλη… Από αυτούς κάποιοι ενδιαφέρονται και είναι κάθε φορά παρόντες, με προτάσεις και ιδέες, και κάποιοι αδιαφορούν και δεν δίνουν ούτε το «παρών»…

Επομένως – όπως συμβαίνει με όλες τις ανθρώπινες δραστηριότητες-  οι πολλοί λένε λόγια και οι λίγοι προσπαθούν να κάνουν έργα…

Επίλογος

Όλοι έχουμε την ωριμότητα να σκεφτούμε κάτι απλό.

Ο κόσμος ΔΕΝ αλλάζει με τα λόγια, με τα γραπτά, με τις κουβέντες…

Ο κόσμος αλλάζει μόνο με τα έργα…

Που μπορεί να είναι καταστροφικά {όπως είναι τα έργα κάθε πολέμου} ή να είναι βελτιωτικά {όπως είναι τα έργα της ειρήνης, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, οι δρόμοι, οι πλατείες, κ.ά.}

Σε κάθε πόλη, σε κάθε χώρα πρέπει να κάνουμε θετικά έργα για τους ανθρώπους…

Αυτούς που ζουν σήμερα και αυτούς που θα έρθουν αύριο…

Διαβάζοντας σήμερα την Ιστορία μας, δηλ. το παρελθόν, οφείλουμε να πλάσουμε ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο μέλλον…

Η πόλη και οι πολίτες περιμένουν και εύχονται να γίνουν ΕΡΓΑ…

Κυτίνος Ευάγγελος