Νίκος Διγώνης: Δημιουργώντας με ταπεινότητα φάρους για να “βλέπεις το κακό” – Αποτελούν σημείο αναφοράς της ζωής μου

«Ο φάρος πάντα σου δείχνει τον τρόπο και τον δρόμο να μην πάθεις κακό. Να βλέπεις το κακό. Γιατί στέκεται πάνω στο κακό και έτσι καταλαβαίνεις που είναι και έχεις ένα γαλήνιο ταξίδι».

Με αυτά τα λόγια ο 30χρονος Νίκος Διγώνης από την Πρέβεζα περιγράφει τους φάρους που κατασκευάζει, οι οποίοι τον έχουν κερδίσει, ενώ ο ίδιος βρίσκεται καθημερινά σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει αυτά τα τεράστια δημιουργήματα και να τα ξαναδημιουργεί από το μηδέν σε μικρογραφίες, οι οποίες πραγματικά σε ταξιδεύουν και σε απορροφούν.

Ικανές να στολίσουν μια μικρή μοναχική, όπως ο ίδιος λέει, γωνιά ενός σπιτιού.
 

Και ο Νίκος για μια ακόμη φορά δεν μας αρνήθηκε μια μικρή κουβέντα λίγο διαφορετική από την προηγούμενη που είχαμε κάνει στο παρελθόν, αλλά όμως και αυτή με στοιχεία από την θάλασσα.

Με τον έντονα ήρεμο χαρακτήρα του ο Νίκος καταφέρνει να δώσει ζωή σε υλικά, τα περισσότερα από τα οποία βρίσκονται για αιώνες στην θάλασσα.

Να τα παντρέψει με τον γύψο, το μάρμαρο, το τσιμέντο, την ψηφίδα, το ξύλο και να δημιουργήσει κατασκευές οι οποίες σε κερδίζουν.

Με βασικό «όπλο» του την υπομονή καταφέρνει ιδιαίτερα με τις ψηφίδες, να ταιριάξει μέγεθος, χρώματα και ζωντάνια.
 

Στην ερώτησή πως ξεκίνησε όλο αυτό ο Νίκος σκέφτεται τον φίλο του που όπως μας εξιστορεί, ήταν και είναι αυτός που του ξύπνησε αυτό που είχε μέσα του. Την ανάγκη για δημιουργία. Και το ταλέντο του.

Ο Δάσκαλος όπως πολλές φορές τον αποκαλεί στην κουβέντα μας. Και κάθε φορά τα λόγια του είναι τόσο αληθινά που σπάνια θα συναντήσεις έναν «μαθητή» να μιλά έτσι για τον «δάσκαλό» του.

«Έχω έναν φίλο οδοντοτεχνίτη που γνώρισα τυχαία. Θα έλεγα ότι μας έφερε ο Θεός κοντά. Κάθε μέρα πήγαινα και πηγαίνω στο εργαστήριό του. Τον παρακολουθούσα πως δημιουργεί κι αυτός στη δική του δουλειά ένα δόντι από το τίποτα. Για να κάνει τον κόσμο χαρούμενο. Να τον κάνει να χαμογελάει» είπε ο Νίκος και συνέχισε:

«Και κάθε μέρα που τον έβλεπα και τον βλέπω, όλο και μου φούντωνε πιο πολύ η φλόγα μέσα μου για δημιουργικότητα. Ειδικά όταν έβλεπα τα χέρια του να αγγίζουν αυτά τα μικρά εργαλεία στον πάγκο της δημιουργίας κάνοντας θαύματα».
 

Και ο Νίκος τα χαρακτήρισε θαύματα γιατί όπως είπε «έβλεπες ανθρώπους που δεν είχαν καθόλου χαμόγελο, ούτε στην ψυχή τους ούτε στο πρόσωπό τους, μόλις τους έφτιαχνε τα δόντια τρελαίνονταν από χαρά και χαμογελούσαν».

Σε πολλά σημεία της κουβέντας μας ο Νίκος επέστρεφε και μνημόνευε τον φίλο του, τον Χρήστο, τον οποίο συχνά αποκαλούσε δάσκαλο.

«Και μετά αγάπησα τον φίλο μου σαν φίλο και σαν δάσκαλο, γιατί είναι φίλος και γιατί είναι δάσκαλος. Αν δεν αγαπήσεις τον δάσκαλο σου και αυτό που κάνει, τότε δεν θα μάθεις την τέχνη που διδάσκει».

Μπορεί ο Νίκος και ο Χρήστος να δημιουργούν εντελώς διαφορετικά πράγματα, όμως μέχρι και σήμερα ο Νίκος εξακολουθεί και μαθαίνει και τον ευχαριστεί κάθε στιγμή, όπως λέει, και «μετά τον Θεό και την Παναγία που ήρθε δίπλα μου αυτός ο άνθρωπος να με διδάξει με τον τρόπο τον δικό του την τέχνη της δημιουργίας».

Ο Νίκος Διγώνης θεωρεί πως «η ταπεινότητα είναι η λέξη κλειδί στην ζωή του ανθρώπου. Να βλέπεις την πραγματικότητα με σεβασμό και ήθος και συμπόνια».

Τα κύρια στοιχεία που ο Νίκος θεωρεί πως είναι και τα βασικά για να δημιουργήσει τις μοναδικές αυτές κατασκευές είναι η ηρεμία, η αυτοσυγκέντρωση, η δημιουργικότητα, η τέχνη, η συμπόνια, η ταπεινότητα.

«Και όλ αυτά πιστεύω πως έχουν να κάνουμε με τον χαρακτήρα του ανθρώπου» συμπλήρωσε ο Νίκος λέγοντας πως «Δεν μετράνε στην ζωή τα διπλώματα και τα χαρτιά. Μετράει η ψυχή και η δύναμη της».

Οι φάροι αποτελούν για τον Νίκο Διγώνη σημείο αναφοράς της ζωής του.
 

Στην ερώτηση τι είναι για τον ίδιο ο φάρος απάντησε: «Ο φάρος πάντα σου δείχνει τον τρόπο και τον δρόμο να μην πάθεις κακό. Να βλέπεις το κακό. Γιατί στέκεται πάνω στο κακό και έτσι καταλαβαίνεις που είναι και έχεις ένα γαλήνιο ταξίδι…».

Η ζωή του είναι θαλασσινή και όπως είπε ήθελε να βάλει την θάλασσα μέσα στο σπίτι του και στα σπίτια όλων των ανθρώπων που αγαπά και έτσι «έβαλα την δημιουργικότητα μου μέσα στο σπίτι μου σε μια ταπεινή μικρή γωνιά και δημιουργώ πάνω σε αιώνιες πέτρες της θάλασσας μικρούς διακοσμητικούς φάρους».

Και κάπως έτσι ξεκίνησε να φτιάχνει φάρους με κύρια υλικά από πέτρα, μάρμαρο, ψηφίδα και τσιμέντο.

Ασχολείται τέσσερις ώρες περίπου την ημέρα και στις κατασκευές του προσθέτει επίσης και φωτισμό με ρεύμα ή με φλόγα. Κάτι που δίνει ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια στις δημιουργίες του.
 

Ένα ακόμα βασικό στοιχεία η υπομονή, για να μπορέσει να πετύχει την λεπτομέρεια η οποία είναι αυτή που προκαλεί και το ενδιαφέρον. Μια λεπτομέρεια που είναι διάχυτη όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά μιας και σε πολλούς μπορείς να διακρίνεις και το εσωτερικό τους.

Μέσα από τα παράθυρα και τις πόρτες και με κατάλληλο εσωτερικό φωτισμό θα αντιληφθεί κανείς την μεγάλη λεπτομέρεια η οποία είναι σίγουρα αποτέλεσμα της αγάπης γι αυτό που κάνει. Της αγάπης για δημιουργία.
 

Για τον Νίκο η ασχολία αυτή είναι βασικό στοιχείο της ζωής του. «Δεν μπορώ να ζήσω πλέον χωρίς αυτό το συναίσθημα της δημιουργίας» θα πει συγκεκριμένα «και όλ αυτά, χάρη στον φίλο μου και δάσκαλο μου, που μου άναψε αυτό το φυτίλι».

Στο τέλος της κουβέντας μας ευχαρίστησε όλο τον κόσμο για τα καλά λόγια που έχουν πει για τον ίδιο και τα έργα του ενώ υπόσχεται πως θα βελτιώνεται συνεχώς και όσο μπορεί θα τους κάνει να χαμογελούν.

Επιμέλεια Γιώργος Ευσταθίου