News Room
Το γεγονός
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών μετά από εισήγηση – πρόταση του Τμήματος Μουσικών Σπουδών αποφάσισε να τιμήσει ένα λαμπρό εργάτη του νεότερου Ελληνικού πολιτισμού.
Το συνθέτη Σταύρο Ξαρχάκο.
Σε μια σεμνή αλλά πολύ ουσιαστική τελετή τον αναγόρευσε επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου για την πολυετή προσφορά του στη νεότερη ελληνική μουσική.
Ο τόπος
Η τελετή έγινε στο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας έφερε στη μνήμη την Ιστορία του πρώτου πανεπιστημίου της νεότερης Ελλάδας.
Το πανεπιστήμιο Αθηνών ως εκπαιδευτικό ίδρυμα άρχισε να λειτουργεί από 3/5/1837 αρχικά στην Πλάκα, στην οικία του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη. Αυτό έγινε μέχρι να ολοκληρωθεί το κεντρικό κτήριο της οδού Πανεπιστημίου.
Το Κεντρικό κτήριο θεμελιώθηκε το 1839 σε σχέδια του Δανού αρχιτέκτονα Χανς Χρίστιαν Χάνσεν και αποτελεί ένα από τα τρία κτήρια της Νεοκλασικής τριλογίας της Αθήνας (μαζί με την Ακαδημία Αθηνών και τη Βαλλιάνειο Βιβλιοθήκη).
Η πρόσοψη του κτηρίου ολοκληρώθηκε το 1842-1843. Οι χορηγοί που συνέβαλαν οικονομικά για την ολοκλήρωση του κτηρίου είναι πολλοί. Ανάμεσά τους διακρίνεται και ο Ιωάννης Δομπόλης (1769-1850) ο οποίος έθεσε ως όρο για την προσφορά του το εξής:
«Το Πανεπιστήμιο να ΜΗΝ ονομαστεί Δομπόλειο, αλλά Καποδιστριακό», γιατί ο Δομπόλης θαύμασε απεριόριστα τον Ιωάννη Καποδίστρια, του οποίου υπήρξε και συνεργάτης.
Η αίθουσα τελετών είναι εξαιρετικά υποβλητική, με τις προσωπογραφίας σημαντικών Ελλήνων να υπάρχουν γύρω από τους επισκέπτες και να «επιβλέπουν» τις εργασίες του πανεπιστημίου. Μερικοί από αυτούς είναι οι: Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Ζήνων, Σόλων, Λυκούργος, Θεόφραστος, Καρνεάδης, κλπ.
Οι Άνθρωποι
Ο Σταύρος Ξαρχάκος (γεν. 14/3/1939) είναι ένας παραγωγός πολιτισμού, με ένα μικρό πέρασμα από την πολιτική (Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων, Βουλευτής, Ευρωβουλευτής).
Έχει ένα τεράστιο έργο σε πετυχημένα και πασίγνωστα τραγούδια, αφού συνεργάστηκε με διακεκριμένους ποιητές, με εξαιρετικούς τραγουδιστές, με υπέροχους μουσικούς όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας.
Έχει γράψει μουσική για τραγούδια, για τον κινηματογράφο, για το θέατρο, κλασική, κοντσέρτα, συμφωνική, και έχει κερδίσει αμέτρητα βραβεία και την αγάπη του ανώνυμου κοινού.
Ο καθηγητής της Εθνομουσικολογίας του πανεπιστημίου Κος Λάμπρος Λιάβας, σε ένα εξαιρετικό λόγο του, μας ανέλυσε πλήρως το έργο του συνθέτη, με ακρίβεια, σαφήνεια, γλαφυρότητα και οίστρο, και έτσι έδειξε στο ακροατήριο πολλές από τις πτυχές του έργου που ο απλός ακροατής δεν μπορεί να συλλάβει.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος σε ένα μεστό και εξομολογητικό λόγο μας πέρασε από τα μουσικά ακούσματα της γιαγιάς στη θεμελιώδη αρχή ότι εν αρχή ήταν το Φως και ο Ήχος.
Μίλησε για το πρωτογενές έλλειμμα πολιτισμού σήμερα, για τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» που είπαν κάποιοι, για το ότι η νεολαία σήμερα ΔΕΝ ξεχωρίζει την Τέχνη από τη διασκέδαση, για τη μεγαλύτερη ασθένεια των Ελλήνων που λέγεται «εμφύλιος πόλεμος», για το ότι κάποιοι πολιτικοί «ξεχάστηκαν», αλλά ο Μάρκος Βαμβακάρης ζει στις καρδιές μας…
Και έκλεισε την ομιλία του με την ρήση ότι «δικαίωμα στην έπαρση έχει μόνο η Σημαία».
Η Ηρώ Σαΐα (μουσικός, σύζυγος του Σταύρου και μητέρα των διδύμων παιδιών του) και ο Νεοκλής Νεοφυτίδης απέδωσαν μερικά από τα πιο γνωστά τραγούδια του συνθέτη…
Ήταν μια ευφρόσυνη στιγμή, μια πετυχημένη εκδήλωση του Πανεπιστημίου, μια δίκαιη επιβράβευση ενός σημαντικού Έλληνα, την οποία απόλαυσαν κάποιοι τυχεροί θεατές – ακροατές…
Θερμά συγχαρητήρια σε όλους…
Μερικά από τα τραγούδια του
Επειδή όλοι ξεχνάμε, θεωρώ σκόπιμο να θυμίσω μερικά από τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου.
-Να με θυμάσαι (στίχοι Βαγγέλης Γκούφας, ερμηνεία Μ. Μερκούρη),
-Τί έχει και κλαίει το παιδί (στ. Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ερμ. Μελίνα Μερκούρη),
-Άπονη ζωή (στ. Λευτέρης Παπαδόπουλος, ερμ. Γρηγόρης Μπιθικώτσης),
-Στα χέρια σου μεγάλωσαν (Φτωχολογιά) (στ. Λευτέρης Παπαδόπουλος, ερμ. Γρηγόρης Μπιθικώτσης),
-Τα δάκρυά μου είναι καυτά (στ. Βαγγέλης Γκούφας, ερμ. Ζωή Φυτούση),
-Όνειρο δεμένο (στ. Βαγγέλης Γκούφας, ερμ. Πάνος Γαβαλάς),
-Υπομονή (στ. Αλέκος Σακελλάριος, ερμ. Γρηγόρης Μπιθικώτσης και Αλίκη Βουγιουκλάκη),
-Ένα πρωινό (στίχοι Γιώργος Παπαστεφάνου, ερμηνεία Μαρία Δημητριάδη),
-Μάτια βουρκωμένα (στίχοι Νίκος Γκάτσος, ερμηνεία Γρηγόρης Μπιθικώτσης),
-Άσπρη μέρα και για μας (στίχοι Νίκος Γκάτσος, ερμηνεία Γρηγόρης Μπιθικώτσης),
-Αυτόν τον κόσμο τον καλό (στ. Βασίλης Ανδρεόπουλος, ερμ. Νίκος Ξυλούρης),
-Ήτανε μια φορά (στίχοι Κώστας Φέρρης, ερμηνεία Νίκος Ξυλούρης),
-Γεια σου χαρά σου Βενετιά (στίχοι Νίκος Γκάτσος, ερμηνεία Νίκος Ξυλούρης),
-Νυν και Αεί (στίχοι Νίκος Γκάτσος, ερμηνεία Βίκυ Μοσχολιού),
-Μάτια μπλε (στ. Λευτέρης Παπαδόπουλος, ερμ. Γιάννης Πάριος),
-Το δίχτυ (στ. Νίκος Γκάτσος, ερμ. Τάκης Μπίνης, Χάρις Αλεξίου, Γιάννης Πάριος),
-Μάνα μου Ελλάς (στίχοι Νίκος Γκάτσος, ερμηνεία Νίκος Δημητράτος),
και πάρα πολλά ακόμη…
Μου έκανε εντύπωση
Στα πολλά και σωστά που είπε ο Σταύρος Ξαρχάκος στην ομιλία του μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση μια αναφορά…
Αναφέρθηκε στο μικρόβιο που υπάρχει μέσα στην Ελλάδα και κινδυνεύει να την αρρωστήσει κάθε στιγμή.
Το μικρόβιο του Διχασμού, του εμφυλίου, της εσωτερικής αντιπαλότητας.
Για κάθε θέμα εμείς οι Έλληνες είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε έναν ακόμη εμφύλιο…
Για τους ακάλεστους επισκέπτες των τελευταίων χρόνων, για την αστυνομική βία που για κάποιους υπάρχει μόνο στην Ελλάδα και σε κανένα άλλο κράτος του κόσμου, για τις καταλήψεις και τους καταληψίες, για το αν οι πρόεδροι των αθλητικών σωματείων είναι άγγελοι ή διάβολοι, και τόσα άλλα.
Πράγματι αγιάτρευτο το μικρόβιο που λέει «εγώ έχω πάντα δίκιο και όλοι εσείς οι υπόλοιποι είστε φασίστες»…
Επίλογος
Έφυγα από την αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου με κάποιες σκέψεις.
Κάποιοι Έλληνες παλιά πλήρωσαν πολλά χρήματα για να μας δημιουργήσουν Πανεπιστήμια, Βιβλιοθήκες, σχολεία, παιδαγωγικές σχολές, κλπ.
Δηλ. για να μορφώσουν τους αγράμματους «ραγιάδες» και να τους κάνουν να διακριθούν στον παγκόσμιο πνευματικό στίβο.
Κάποιοι άξιοι καθηγητές σήμερα, διδάσκουν το σωστό, το καλό, το αληθές, όπως το οριοθέτησαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι…
Σε όλο τον κόσμο (δύση και ανατολή, βορά και νότο) οι φοιτητές τιμούν, προσέχουν, σέβονται το πανεπιστήμιο, τις αίθουσες, τα εργαστήρια, κλπ.
Από πού άραγε παίρνουν «δικαίωμα» κάποιοι Έλληνες «αριστεροί, κατά τη δήλωσή τους» και καταστρέφουν, να βανδαλίζουν, να κακοποιούν το πανεπιστήμιο και την περιουσία του;
Θέλουν «κλειστά τα πανεπιστήμια»;
Θέλουν να μιμηθούν το Χίτλερ που έκαψε τα βιβλία;
Αυτά τα «παιδιά» αδυνατώ να τα καταλάβω…
Απλά εύχομαι στο νέο έτος 2020 και στα πολλά επόμενα το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να βρει το σωστό βηματισμό και να πορευτεί στο δρόμο που δείχνουν τα Ευρωπαϊκά και Ασιατικά πανεπιστήμια.
Ο Κινέζος, ο Ρώσος, ο Ιάπωνας, ο Ινδός «προσέχει» το πανεπιστήμιό του περισσότερο και από το σπίτι του!
Εμείς γιατί το καταστρέφουμε;
Καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία, αγάπη και ειρήνη…
Κυτίνος Ευάγγελος
Τελευταία ενημέρωση 21 Δεκεμβρίου 2019 14:18:41 από News Room
News Room
